ประสบการณ์ทางอารมณ์ที่ถ่ายทอดผ่านสัญญะของ Wunmoonday

ไม่ว่าใครก็ต้องเคยมีช่วงเวลาพิเศษของตัวเองที่อยากจดจำไว้ แม้ว่าบางครั้ง… ช่วงเวลานั้นจะหาใช่ช่วงเวลาแห่งความสุข แต่การจดจำก็เป็นหนึ่งในกระบวนการเยียวยา เพื่อเติบโตและข้ามผ่านช่วงเวลานั้นไปให้ได้

กระบวนการ ‘จำ’ เพื่อ ‘เติบโต’ นี้คือสิ่งที่เราเห็นในผลงานของ ไอซ์ — อรอินทุ์ เดชสกุลฤทธิ์ หรือ ‘Wunmoonday’ นักวาดผู้สร้างสรรค์ผลงานที่สะท้อนอารมณ์อันมืดหม่น แต่ลึกซึ้งและงดงาม ผู้ใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือในการบันทึกความทรงจำและประสบการณ์ในการเผชิญหน้ากับโรคทางอารมณ์ เพราะนอกจากจะช่วยเรียบเรียงความคิดแล้ว อีกสิ่งสำคัญของการวาดก็คือการบอกผู้มีประสบการณ์คล้ายกันว่า พวกเขาไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

“การวาดรูปเป็นเหมือนวิธีที่เราจะใช้ในการสื่อสารและเข้าหาคนอื่นได้ดี นอกจากนี้เรารู้สึกว่าเวลาวาดรูป เรามีเวลาในการทบทวนและเรียบเรียงความคิดในเรื่องที่ต้องการจะสื่อผ่านภาพ มันเลยทำให้เราใช้การวาดรูปในการจัดการความรู้สึกและความคิดของตัวเอง”

ด้วยความเป็นคนชอบคิดเชื่อมโยงสิ่งต่าง ๆ ภาพของ Wunmoonday จึงมักแฝงไปด้วยสัญญะที่สื่อถึงเหตุการณ์ สิ่งของ หรือแนวคิดบางอย่างไว้ให้คนดูได้ตีความในแบบของตัวเอง “เรารู้สึกว่าเวลาเราพยายามเปรียบเทียบเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตมันทำให้เราได้ทบทวนเหตุการณ์เหล่านั้นในรูปแบบที่เราจะเข้าใจได้”

สำหรับเรื่องราวที่บันทึกไว้ Wunmoonday เล่าว่าเดิมก็มักวาดแต่เรื่องเศร้า ๆ แต่เมื่อโตขึ้นก็เปลี่ยนมาเล่าเรื่องทั่วไปที่เกิดขึ้นในชีวิตผ่านสิ่งของที่คุ้นตาแทน “เราอยากจำช่วงเวลาเล็ก ๆ ที่ทำให้เรามีความสุขในแต่ละวัน สิ่งของในภาพที่เราวาดในตอนนี้เลยมักจะเป็นของทั่ว ๆ ไปที่เจอในชีวิตประจำวัน”

และด้วยประสบการณ์ส่วนตัวเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้า จึงเป็นที่มาของงาน Patchwork of Emotions อาร์ตบุ๊ครวมเรื่องสั้นที่แม้จะเล่าในมุมส่วนตัวมาก ๆ แต่ก็เพื่อให้คนที่ผ่านเรื่องราวคล้าย ๆ กันได้มาเจอแล้วไม่รู้สึกโดดเดี่ยว

“ชิ้นที่ชอบมาก ๆ คือชิ้น New Shoes เราป่วยเป็นโรคทางอารมณ์เรื้อรังหลายปีมาก ๆ ซึ่งช่วงที่เป็นหนักที่สุดเรามักจะมีความหมกมุ่นกับของบางอย่างและซื้อของชิ้นนั้นเป็นจำนวนมาก ๆ เราจะใช้เงินแบบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้”

“ซึ่งเรามีรองเท้าที่เราอยากได้มาหลายปีแล้วแต่ก็ไม่ตัดสินใจซื้อสักทีเพราะเราเคยมีช่วงที่ออบเซส (Obsessed) กับการซื้อรองเท้ามาก ๆ แล้วเรากลัวมันจะทริกเกอร์ (Trigger) ให้อาการเกิดอีก ช่วงที่วาด New Shoes เป็นช่วงที่เราลองยาตัวใหม่ ซึ่งเป็นยาตัวแรกที่เราคิดว่าได้ผล เราเลยตัดสินใจสั่งรองเท้ามา แล้วมันก็น่ารักมาก ๆ ตอนนั้นอยากวาดรูปเพราะอยากจำความรู้สึกดีใจแรกที่ได้ลองรองเท้าที่รอมานานมาก ๆ ให้ได้ ซึ่งเหตุผลที่ชอบมาก ๆ เป็นเพราะหลังจากนั้นอาการเราก็ดีขึ้นจริง ๆ ”

“เราคิดอยากจะเขียนเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว แล้วก็มีบางเรื่องที่เราเคยร่างต้นฉบับทิ้งไว้ก่อนแล้ว พอตอนธีสิสที่ต้องเลือกหัวข้อเลยเลือกเรื่องนี้มาเล่า เลยเกิดเป็นเล่ม Patchwork of Emotions ขึ้นมา”

“เรื่องนี้มาจากความต้องการของเราเองที่อยากจะบันทึกแล้วก็ทบทวนเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต รวมไปถึงเรารู้สึกว่าอยากให้มีสื่อที่เล่าถึงการเป็นโรคทางอารมณ์ในมุมที่มันเฉพาะต่อตัวบุคคลมาก ๆ ด้วย เพราะเราอยากให้คนที่มีประสบการณ์คล้าย ๆ กัน พอเขาได้อ่านแล้วเขารู้สึกว่ามีคนที่เคยผ่านเรื่องที่เขาเองก็เจอมา ให้เขาไม่รู้สึกโดดเดี่ยว”

ชวนมาค่อย ๆ สัมผัสประสบการณ์ที่ศิลปินบันทึกไว้ ด้วยการชมผลงานของเขาแต่ละภาพในบทความนี้ได้เลย

ติดตาม Wunmoonday ที่ https://www.instagram.com/wunmoon/