อกหักไม่พอ ย้ายใจมาดูละครก็ยังต้องร้องไห้ตามเพลงประกอบไปอีก 😭

ช่วงนี้ถ้าใครเข้า X (อดีต Twitter) ก็น่าจะเห็นไวรัลเกี่ยวกับการแชร์เพลงประกอบละครเก่า ๆ ในดวงใจ ที่นอกจากจะเพราะ ซึ้ง ตรึงใจ มันยังบรรยายถึงความรู้สึกของตัวละครได้อย่างลึกซึ้งอีกด้วย พูดเลยว่าแค่ขึ้นอินโทรก็เตรียมหยิบทิชชู่รอแล้วววว

นั่นก็เพราะว่าจริง ๆ แล้วบทเพลงประกอบละครไม่ได้เป็นแค่ความบันเทิงประกอบฉาก แต่ยังเต็มไปด้วยศิลปะของการสื่อสารอารมณ์ลึก ๆ ของตัวละคร เป็นเสียงสะท้อนความรู้สึกที่บางครั้งบทพูดก็ไม่สามารถบอกได้หมด ดังนั้นการเรียบเรียงดนตรี ท่วงทำนอง และเนื้อร้อง ของเหล่าคนทำเพลงที่ตั้งใจทำความเข้าใจเนื้อเรื่องและความรู้สึกตัวละครในเรื่องเป็นอย่างดี เลยกลายเป็นองค์ประกอบสำคัญที่พาเราดำดิ่งเข้าไปในพล็อตรักพัง ๆ ได้อย่างหมดใจ

พอเห็นแบบนี้ GroundControl เลยขอรวม trope ความรักเจ็บ ๆ แบบละครไทยสไตล์ ที่ถ่ายทอดผ่านเพลงประกอบที่แค่ได้ยินก็พาใจพังไปถึงชาติหน้า มาให้ย้อนฟังกันแบบน้ำตาซึมไปด้วยกัน ส่วนใครที่อ่านแล้ว และมีเพลงอื่น ๆ ในใจอีก ก็อย่าลืมเอามาแชร์กันให้ฟังด้วย!

คู่กรรม
ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง

ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง แกล้งทรมานให้ฉันรักเธอ
เกลียดชิงชัง สุดท้ายรักเธอ แต่พอเผลอ พรากเธอดับสูญ

คู่กรรม ปี 2541 คือหนึ่งในละครโศกนาฏกรรมความรักยุคแรก ๆ ที่ช็อกสายตาคนไทย เพราะเป็นละครดังระดับที่ทำให้ถนนโล่งตอนออกฉาย แต่กลับปิดจบด้วยฉากการตายของพระเอกที่คนดูทางบ้านใจสลายกันสุด ๆ พร้อมฝากฝังข้อความสุดไอคอนิกเอาไว้ว่า “ผมจะไปรอคุณที่ทางช้างเผือก”

และนอกจากละครจะดัง เพลงประกอบก็ดังด้วย เพราะมันทั้งชวนสะเทือนใจ รันทดใจ และยังตัดพ้อต่อโชคชะตาสุด ๆ แถมยังมาเป็นรูปแบบเพลงคู่ชายหญิง ราวกับพระเอกนางเอกเขามาร้องเพลงตอบโต้กันไปมา ฟีลเผยความในใจที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยรับรู้

แต่ถ้าใครได้ดูหรือได้อ่านต้นฉบับก็จะรู้ว่า สิ่งที่ทำให้รักครั้งนี้ยากสุด ๆ ก็คืออคติของนางเอกที่มีต่อพระเอก ซึ่งในช่วงกลางเรื่องพระเอกก็ยังข่มเหงน้ำใจนางเอกให้มันอิรุงตุงนังกันหนักเข้าไปอีก สมกับเป็น trope ความรักฟีลคู่เวรคู่กรรมที่เวียนมารักมาเจอกันสุด ๆ

ดอกส้มสีทอง
ให้เลวกว่านี้ ฉันก็ยังยินดีจะทำทุกอย่าง

ให้เลวกว่านี้ ฉันก็ยังยินดีจะทำทุกอย่าง
ชีวิตขอเลือกเส้นทางเส้นเดียวที่นำไปสู่จุดหมาย
ถ้าเลวแล้วได้ครอบครอง ฉันยอมให้มองว่าร้าย
ต้องเปลืองตัวและหัวใจ ต้องแย่งชิงใคร ฉันจะทำ

ถ้าจะพูดถึงละครเก่าในตำนานแล้วขาดดอกส้มสีทองจากปี 2554 คงถือว่าพลาด เพราะเป็นละครอีกหนึ่งเรื่องที่กระแสดีสุด ๆ แถมยังกลายเป็นมีมและโควทเด็ด ๆ ให้กับศัพท์แสลงใหม่ ๆ ยุคนี้แบบไม่พัก โดยเฉพาะคำว่า “ฟ้ารักพ่อ” ที่ถูกเอาไปใช้ในหลากหลายบริบทกันสุด ๆ

แน่นอนว่านอกจากเนื้อเรื่องที่แซ่บ เพลงประกอบเรื่องนี้ก็มีเนื้อหาเฉือดเฉือนรุนแรงแบบได้แรงอก เผ็ดถึงเครื่องเหมือนกินแกงใต้ ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นของตัวละครที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อความรัก แม้ต้องแลกด้วยภาพลักษณ์ ศักดิ์ศรี หรือแม้แต่หัวใจของตัวเองก็ตาม ดอกส้มสีทอง เลยเป็น trope แบบตัวเอกเทา ๆ (morally grey protagonist) ที่คนดูจะเกลียดสุดก็ไม่ได้จะรักมาก ๆ ก็ไม่ลง ฟีลโคตรเลวในดวงใจจริง ๆ

อย่าลืมฉัน
ทั้งหมด ฉันเป็นคนแพ้ แต่แค่ไม่มีน้ำตา

“ฉันเจ็บทุกการกระทำที่ทำให้เธอเสียใจ ฉันทรมานแค่ไหน ใครจะรู้ ที่ผ่านมา ทั้งหมดฉันเป็นคนแพ้แต่แค่ไม่มีน้ำตาออกมาให้ใครได้รู้ ความจริงที่ซ่อนอยู่ในรอยน้ำตา”

เรียกว่าเป็นละครที่รวมนักแสดง Middle Age มาได้แบบครบเครื่องแถมยังทำให้คนดูอินสุด ๆ เลยก็ว่าได้ แต่ท่ามกลางดราม่าและการแก้แค้นนางเอกสุดเข้มข้น จนคนดูต้องขบกรามกันให้แน่นเพราะอยากตีพระเอกสุด ๆ เพลงประกอบละครที่เราได้ฟังมาตั้งแต่ต้นกลับเฉลยให้เราเห็นถึงความจริงทุกอย่างจากฝั่งพระเอกได้แบบดีโคตร ๆ เพราะแม้ว่าพระเอกจะดูเหนือกว่านางเอกทุกด้าน แต่จริง ๆ แล้ว เขาคือคนที่แพ้มาตลอดเพราะความรู้สึกลึก ๆ ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการกระทำแข็งกร้าวคือความเจ็บที่ไม่เคยเยียวยา

อย่าลืมฉัน เลยกลายเป็นหนึ่งในละครที่ใช้ Trope แบบ Second Chance Romance + Emotional Walls ได้อย่างลึกและบาดใจ เพราะมันไม่ใช่แค่รักครั้งที่สอง แต่เป็นรักที่ไม่เคยหายไปไหน แค่ถูกซ่อนไว้ใต้กำแพงแห่งอีโก้ ความเข้าใจผิด และเวลาที่เลยผ่านไปจนเกือบจะสายไปแล้วจริง ๆ

เงารักลวงใจ
จิตใจทำด้วยอะไร เหตุใดจึงไม่รักกัน

จะต้องทำยังไงแบบไหนที่เธอจะรัก
ต้องแพ้ให้คนอื่นเค้าซ้ำมา ซ้ำไป ไม่รู้ทำไม
ต้องทำยังไง สุดท้ายเธอถึงจะรัก
อยากรู้จะทำยังไง ช่วยเปิดหัวใจ ให้ฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

ต้องบอกว่า เงารักลวงใจ คือพล็อตแบบ enemy to lover เต็มรูปแบบ เพราะพระเอกอย่าง ‘เตชิต’ เริ่มต้นสร้างความประทับใจแรกด้วยการเข้ามายุบบ้านเด็กกำพร้าที่นางเอกอยู่ ความไม่เข้าใจกันในตอนต้น ทำให้นางเอกไม่ไว้ใจพระเอกสุด ๆ และเมื่อเทียบกับพระรองผู้แสนดีอย่าง ‘นาวา’ ที่คอยอยู่ข้างเธอเสมอ มันเลยยากหน่อยที่นางเอกเขาจะหันมารัก

เพลงประกอบละครเรื่องนี้ที่ถามถึงต้นสายปลายเหตุและวิธีการจีบสาวยังไงให้เขารัก ฟีล “จิตใจเธอทำด้วยอะไร ทำไมถึงไม่รักกัน?” เลยเป็นความในใจจากฝั่งพระเอกที่พยายามจะกู้ใจเธอขาให้หันมาให้โอกาสกันหน่อย

สวรรค์เบี่ยง
จุดอ่อนของฉัน อยู่ตรงที่หัวใจ

“จุดอ่อนของฉัน อยู่ตรงที่หัวใจ ที่ทำเป็นแข็งแรง ที่ฉันแสดง ที่แท้แทบขาดใจ อยากได้ทั้งความรัก อยากได้คนเข้าใจใจ ต้องซ่อนมันไว้ภายใน ไม่ใช่อะไร ที่แท้นั้นหัวใจ มันอ่อนแอ”

ขอยกให้เป็นพระเอก Dark Flag ในตำนานที่รวมเอาทุกความ Toxic ไว้ในตัวคนเดียว จนไม่แน่ใจว่าใน Trope นี้จะมีใครประชันเขาได้ง่าย ๆ หรือเปล่า ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเรื่องการควบคุมอารมณ์โกรธที่แย่มาก มีแต่ความเอาแต่ใจ ลูกคุณหนูโดนสปอย รับคำวิจารณ์ไม่ได้ พ่ายแพ้ไม่เป็น แถมยังใช้กำลังกดขี่ข่มเหงนางเอกซึ่งเพลงประกอบละครที่ทำหน้าที่ถ่ายทอดความรู้สึกจากฝั่งพระเอก ก็คือเพลงที่บอกเราว่า ไอ้ทั้งหมดที่พระเอกทำมาเนี่ย เพราะ ‘ใจ’ อ่อนแอที่สุด เลยแสดงออกผ่านการกระทำที่ชั่วร้ายรุนแรงทั้งหมดนี้นั่นเอง

จำเลยรัก
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย

“เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ กักขัง ฉันเป็นจำเลยของคุณ นี่หรือพ่อนักบุญ แท้จริงคุณคือคนป่า”

อีกหนึ่งพระเอกธงดำผู้เป็นโคตรเลวในดวงใจของคอละครยุคเก่า คงหนีไม่พ้นจำเลยรัก เพราะนอกจากพระเอกจะชอบใช้กำลัง ดื้อ ยึดมั่นในความคิดตัวเอง เขายังเป็นคนที่ขาดการรีเสิร์ชสุด ๆ จนจับคนมาทรมานแบบผิดฝาผิดตัว แม้กลางเรื่องเหมือนจะอาการดีขึ้น แต่พอหึงหวงนางเอกก็ข่มเหงทางกายนางเอกแบบพระเอกธงดำคนอื่น ๆ ไปตามระเบียบ เรียกว่าประเทศไทยเป็นสังคมอุมดมพระเอกธงดำเยอะจริง ๆ

สำหรับเพลงประกอบละครเรื่องนี้ ต้องบอกว่าเขาถ่ายทอดความรู้สึกของนางเอกได้ดี แถมยังเข้ากับบุคลิกของผู้หญิงเรียบร้อย อ่อนโยน และมีการศึกษาได้ดี เพราะขนาดจะด่าทั้งที ก็ยังด่าแบบเรียบร้อยอุปมาอุปมัย โดยเฉพาะท่อน “นี่หรือพ่อนักบุญ แท้จริงคุณคือคนป่า”เรียกง่าย ๆ ว่า ในขณะที่พระเอกคิดว่าตัวเองเป็นนักบุญแก้แค้นแทนน้องชาย แต่จริง ๆ แล้วเป็นแค่คนป่าสักแต่ใช้กำลังกับคนอ่อนแอ

คลื่นชีวิต
ใจยิ่งห้ามยิ่งหวั่นไหว ทำไมต้องเป็นแบบนั้น

“ใจยิ่งห้ามยิ่งหวั่นไหว ทำไมต้องเป็นแบบนั้น อยากลบความผูกพัน ที่ฉันนั้นมีต่อเธอ ยิ่งเจ็บยิ่งรักไม่เข้าใจ ยิ่งเกลียดเท่าไรก็ยิ่งเจอ ทำไมต้องรักเธอ ได้แต่ถามใจ ทำไมนะทำไม” ยิ่งห้ามยิ่งหวั่นไหว

trope รักคนที่ไม่ควรรักแบบสู้กันหมัดต่อหมัดได้มันส์สุด ๆ ก็ต้องละครเรื่องคลื่นชีวิตนี่แหละ แน่นอนว่าใครที่เป็นสาย Healthy relationship แล้วมาดูละครเรื่องนี้คงจะกุมหัวกันสุด ๆ เพราะคู่พระนางเขาเดือดกันตั้งแต่เริ่ม แต่จากความเกลียดชังก็กลายมาเป็นความรักที่ร้อนแรง เหมือนกับเพลงประกอบที่ร้องไว้ว่า “ใจยิ่งห้ามยิ่งหวั่นไหว” แน่นอนว่าใครที่เป็นสาย Healthy relationship แล้วมาดูละครเรื่องนี้จะต้องเครียดแน่นอน เพราะทุกอย่าง toxic แทบทุกตารางนิ้ว

สามีตีตรา
ฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม

ฉันก็รักของฉัน เข้าใจบ้างไหม
เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ทำใจ
ฉันก็รัก จนจะเป็นจนจะตาย
เธอไม่ต้อง เธอไม่ต้อง มาทำลายความรักเรา

ถ้าจะพูดถึง trope เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดสุดตราตรึง ก็ต้องนึกถึงเรื่อง ‘สามีตีตรา’ นี่แหละ เพราะไม่ใช่แค่เรื่องรักคนคนเดียวกัน แต่ยังรวมไปถึงการแก่งแยงชิงดีกัน ไม่อยากเห็นใครมีความสุขเข้ามาด้วย ซึ่งสิ่งที่ชอบมากในเพลงประกอบละครเรื่องนี้ คือการใช้ศิลปินหญิงดูโอ้อย่างนิว-จิ๋ว มาร้อง ทำให้จากเนื้อเพลงที่เหมือนจะเป็นเสียงคนคนเดียว เป็นเหมือนคำพูดที่ตอบโต้กันของตัวละครหญิงทั้งสองคนที่ต่างมองทุกอย่างในมุมของตัวเอง

น้ำผึ้งขม
ความเป็นคนที่ฉันเคยมี หายไป ไม่เหลือเลย

ความเป็นคนที่ฉันเคยมี หายไป ไม่เหลือเลย เธอเป็นคนที่พรากมันไป รู้ตัว อยู่ใช่ไหม

ถ้าพระเอกสวรรค์เบี่ยงคือ Trope พระเอกธงดำ พระเอกน้ำผึ้งขมก็จะเป็นธงดำเหมือนกันแต่ดำแบบตัวพ่อระดับ Vantablack ของ อนิช คาร์ปูร เพราะพล็อตละครเรื่องนี้ คือการที่พระเอกต้องการแก้แค้นแฟนเก่าด้วยการบังคับแต่งงานกับลูกสาวเขาที่ยอมทำเพื่อเงิน ซึ่งตามสไตล์ละครยุคเก่าก็จะมีฮากปะทะฝีปาก กลั่นแกล้ง ปะทะคารม รวมถึงฉากข่มเหงทางกายอีกมากมาย เรียกว่าชีวิตนางเอกเรื่องนี้นั้นสุดจะบรรยายจริง ๆ สมกับเนื้อเพลงแทนใจนางเอกที่ร้องว่า “ความเป็นคนที่ฉันเคยมี หายไป ไม่เหลือเลย เธอเป็นคนที่พรากมันไป รู้ตัว อยู่ใช่ไหม”

บ่วง
ถ้าเสียรักไป เธอจะอยู่ยังไง เสียเธอฉันจะเป็นยังไง

ถ้าเสียรักไป เธอจะอยู่ยังไง เสียเธอฉันจะเป็นยังไง เมื่อเธอ เธอคือลมหายใจ เธอคือความหมาย

ละครไทยจะขาด trope รักข้ามพบแค้นข้ามชาติไปได้อย่างไร ซึ่งถ้าจะหาว่าเรื่องไหนแรงแค้นแรงสุด ๆ ก็ต้องยกให้ผีอีแพงจากเรื่อง บ่วง เด็กสาวเรือนเบี้ยที่เติบโตมาในฐานะบ่าว ถูกกดขี่จนเก็บกด แต่กลับเชื่อสุดใจว่าตนเป็นลูกคุณหลวง พอได้พบคุณหลวงจริง ๆ ก็ยิ่งหลงใหลรักเหมือนพบแสงสุดท้ายในชีวิต ก่อนจะใช้ไสยศาสตร์เพื่อให้ได้มา ซึ่งลงเอยด้วยความตายและการกลายเป็นผีอาฆาต