เมื่อใครหลายคนได้เห็นภาพวาดสิงสาราสัตว์น้อยใหญ่ ตัดสลับกับพรรณไม้นานา ถูกเพนต์ด้วยสีสันสดใสไร้แสงเงาดูไร้เดียงสาเหล่านี้ คงคิดว่านี่คือผลงานของเด็กเป็นแน่ แต่แท้จริงแล้ว นี่คือฝีมือของ Maud Lewis ศิลปินพื้นบ้านชาวแคนาดาที่เติบโตมาพร้อมโรครุมเร้าและชีวิตที่ถูกทำร้าย ในโอกาสที่เดือนนี้เป็นเดือนเกิดของเธอ เราขอพาทุกคนไปฟังเรื่องราวข้างหลังภาพที่เธอรังสรรค์กัน

Lewis ป่วยเป็นโรคข้ออักเสบตั้งแต่เด็ก คนรอบข้างแม้กระทั่งครอบครัวจึงดูแคลนว่าเธอเป็นเพียงภาระ Lewis จึงสู้ชีวิตด้วยการไปสมัครงานเป็นแม่บ้านทำความสะอาดให้คนขายปลานิสัยดุร้าย แม้ต้องโหมงานหนักซึ่งอาจทำให้ร่างกายของเธอไม่แข็งแรงกว่าเดิม แต่เธอก็ได้พบอิสระและความสามารถที่ซ่อนไว้ หลังพักงานปัดกวาดเช็ดถู Lewis จะเพนต์ภาพสิงสาราสัตว์​ ดอกไม้ใบหญ้า และชีวิตของผู้คนในชนบทตามส่วนต่าง ๆ ของบ้านด้วยสีสันสดใส แรกเริ่มเดิมที พ่อค้าปลาไม่พอใจกับการกระทำของเธอ แต่นานวันเข้า ภาพวาดอันแสนจริงใจเหล่านี้ก็ละลายน้ำแข็งในหัวใจของเขาจนทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกัน พิเศษกว่านั้นคือมีผู้คนสนใจภาพวาดของเธอจนเธอกลายเป็นคนดังกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต

ฝั่งหนึ่งตั้งคำถามว่าศิลปะที่ดูปราศจากชั้นเชิงเช่นนี้ควรค่ากับการติดตั้งเคียงคู่ผลงานของศิลปินคนอื่นแค่ไหน แต่อีกฝั่งหนึ่งก็โต้เถียงให้ Lewis ว่าแม้ผลงานเหนือธรรมชาติของเธออาจไม่ได้มีเทคนิคพิเศษอะไร แต่ผู้คนที่พบเห็นก็ได้ย้อนกลับไปดื่มด่ำกับความทรงจำวัยเด็กแสนสงบสุขได้ง่าย ๆ

“ฉันไม่ได้ออกไปไหน” เธอกล่าวถึงข้อจำกัดทางกายที่ส่งผลต่อชีวิตและการสร้างงาน “ฉันจึงต้องสร้างงานขึ้นจากจินตนาการทั้งหมด” นี่อาจอธิบายได้ว่าการวาดภาพคือวิธีเดียวที่ทำให้เธอได้ท่องเที่ยวตามจินตนาการ