‘แอบบี้–รัฐ เรืองอร่าม’ คืออดีตกราฟิกดีไซน์เนอร์นิตยสาร ELLE Decoration ที่แม้จะมีงานประจำอยู่แล้ว แต่ระหว่างทำงาน เขาก็มักสร้างสรรค์ศิลปะชิ้นเล็กๆ อย่างการสเก็ตช์ภาพ วาดเส้น และงานพอร์เทรตอยู่เสมอ ก่อนที่ปัจจุบัน แอบบี้จะเป็นฟรีแลนซ์กราฟิก วาดภาพประกอบ คุณครูศิลปะในโรงเรียนอนุบาล พ่อบ้าน และเจ้าของผลงาน abbylovelove ที่เราเห็นอยู่ตอนนี้
“วันสัมภาษณ์ลูกชายเข้าเรียนชั้นอนุบาล คุณครูถามว่าเราอยากเป็นอะไร ตอนแรกก็คิดว่าสัมภาษณ์ลูกเข้าเรียนมันเกี่ยวอะไรกับอาชีพในฝันของเรา แต่ทันทีที่เราตอบว่าอยากเป็นศิลปินวาดรูปมันก็เหมือนจุดประกายสิ่งที่ฝังในจิตใต้สำนึกว่า เออ ใช่! เราอยากเป็นนักวาดรูป อยากเป็นมาตลอด แต่ด้วยปัจจัยหลายอย่าง ตั้งแต่เรียนจบก็มุ่งมั่นทำงาน สร้างครอบครัว เวลาผ่านไป 20 ปี เราลืมความฝันนั้นไปเสียแล้ว”
เมื่อมีเวลามากขึ้น เขาจึงกลับมาวาดรูปจริงจังอีกครั้ง แรกเริ่มเขาเลือกวาดงานสีน้ำบนกระดาษธรรมดา ก่อนที่จะหันมาวาดงานบนผ้าใบโดยใช้เทคนิคสมัยเรียนจิตรกรรมไทย นั่นคือการใช้สีฝุ่นบนดินสอพอง แล้วรองพื้นด้วยกระดาษสาญี่ปุ่น ถือเป็นเทคนิคที่ก่อให้เกิดเคมีน้อยกว่าซึ่งเหมาะกับเขาที่มีลูกเล็ก
“หลายอย่างที่วาดก็วาดมาจากความทรงจำ ความผูกพัน หนังสือ ดนตรี ศิลปิน ของชิ้นเล็กๆ น้อยๆ รอบตัว บางครั้งก็วาดของใกล้ตัว ของที่เราชอบ พวกชั้นหนังสือ จักรยาน โปสเตอร์วงร็อก งานศิลปะ แผ่นเสียงของศิลปิน ตุ๊กตา และของที่สะสม ที่ชอบอีกอย่างก็พวกกล่องลูกอม กล่องคุกกี้ กระป๋องต่างๆ เพราะดีไซน์และสีสันของมัน พอมารวมกันหลายๆ กระป๋องมันดูป๊อปดี
“เราไม่ได้คุมโทนสีใดๆ ของวางยังไงก็วาดไปแบบนั้น ชั้นหนังสือไม่เคยไปจัดโทนสีให้มัน แต่พอทุกอย่างมาอยู่รวมกันในเฟรมก็ดูเข้ากัน ไม่มีชิ้นไหนที่เด่นเป็นพิเศษเลย” เขาอธิบาย
ในช่วงระยะเวลา 2 ปี แอบบี้วาดรูปบนผ้าใบไปเกือบ 15 ชิ้น พร้อมกับงานสีน้ำอีกจำนวนหนึ่ง มันเป็นความตั้งใจของเขาที่อยากจะกลับมาทำตามความฝันของตัวเองที่ทิ้งไปเกือบ 20 ปี
“ทุกคนมีของที่ตนเองชอบ มีชั้นหนังสือของตัวเอง มีเพลงที่ชอบฟัง มีของสะสม มีมุมส่วนตัว เราจึงไม่ได้คาดหวังอะไรมากเพียงแต่อยากให้คนที่ดูงานของเราหวนกลับไปนึกถึงสิ่งที่ตนเองชอบได้บ้าง”
“ผมชอบไปเดินตลาดตามต่างจังหวัดเลยรู้ว่ามีพวกซอส น้ำปลาที่ขายเฉพาะของแต่ละท้องถิ่น ผมมักซื้อกลับกินบ่อยๆ มันอาจจะดูธรรมดามาก แต่พอเอามาวางเรียงๆ กัน ก็รู้สึกว้าวว่าฉลากขวดของแต่ละยี่ห้อดูสวยดี มีเอกลักษณ์แบบไทยๆ”
“นี่คือชั้นหนังสือที่บ้านผมจริงๆ ผมชอบนั่งมองชั้นหนังสือของตัวเองเพราะรู้สึกว่ามันสวยดี หนังสือแต่ละเล่ม ของแต่ละชิ้นก็มีที่มา มีความผูกผัน เหมือนเป็นการบันทึกเรื่องราวในช่วงหนึ่งเหมือนกัน”
ติดตาม abbylovelove ที่ abbylovelove
