‘Homecoming’ นิทรรศการผสานใจในวันฟ้าหม่น ที่กลับมาชวนเรา ‘พาใจกลับบ้าน’ กันอีกครั้ง

“บางครั้งการเยียวยาที่ดีที่สุด ก็คือการเยียวยาใจของเราเอง” นี่คือคำที่เรานึกขึ้นได้หลังเดินออกมาจากห้องจัดแสดงสุดท้ายของนิทรรศการ ‘Homecoming พาใจกลับบ้าน’ นิทรรศการเชิงประสบการณ์ที่ผสานศิลปะและการดูแลสุขภาพจิตเข้าด้วยกัน จาก Eyedropper Fill ที่เคยจัดแสดงมาแล้วเมื่อปี 2566 ก่อนจะกลับมาสร้างปรากฏการณ์ใหม่อีกครั้งในวันนี้ ที่ MMAD – MunMun Art Destination ศูนย์รวมความสร้างสรรค์แห่งใหม่ของชาวกรุงเทพฯ ฝั่งตะวันออก

การกลับมาครั้งนี้ นิทรรศการ ‘Homecoming’ ก็ยังคงคอนเซปต์ชวนฮีลใจอีกเช่นเคย พร้อมกับสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้ทุกคนได้เข้ามาสัมผัสผลงานศิลปะเชิงประสบการณ์และ Therapeutic Space (พื้นที่เชิงบำบัด) กันอย่างอิสระ ผ่านห้าพื้นที่จัดแสดงที่จะค่อย ๆ ปลดเปลื้องตัวตนของแต่ละคนอย่างลึกซึ้ง และเชิญชวนให้เราได้กลับไปพูดคุยกับตัวเองใหม่อีกครั้ง

เริ่มต้นที่ห้องแรก ‘ห้องวางสัมภาระ’ หน้าที่ของห้องนี้คือการเปิดพื้นที่ให้เราได้มาวางของ วางความทุกข์ และทุกความรู้สึกหนักอึ้งไว้ตรงนี้ ก่อนจะได้เข้าไปเจอกับส่วนอื่น ๆ เพื่อเยียวยาใจ ซึ่งความพิเศษของห้องนี้คือ กลิ่นหอม ๆ สุดผ่อนคลายจาก SAN Original Scent Store ที่ทำให้เราคลายกังวลไปแบบไม่รู้ตัว

หลังจากวางของเสร็จสรรพและเครียร์ทุกความรู้สึกให้พร้อมฮีลใจ ก็ถึงเวลาของ ‘ห้องสำรวจ’ ที่ชี้ชวนให้เรารู้จักตัวเองผ่านแบบสอบถามเพื่อสำรวจร่างกาย เช่น เรารู้สึกปวด หรือเมื่อยตรงไหนบ้างไหม และการสำรวจอารมณ์ภายใน เช่น โกรธ เสียใจ เครียด หรือสุขใจบ้างหรือเปล่า เพื่อที่จะได้พูดคุยกับตัวเองและรู้จักตัวเองมากขึ้น

จากนั้นก็ได้เวลาไปต่อกันที่ ‘ห้องโอบรับ’ ห้องเล็ก ๆ ที่จัดวางองค์ประกอบให้เหมือนกับป่าไม้เขียวชอุ่ม ที่มาพร้อมกับพื้นหญ้าสุดนุ่มนิ่มให้เราได้ลองเหยียบกัน บนผืนผ้ายังมีการฉายโปรเจกเตอร์เพื่อแสดงข้อความให้กำลังใจที่ใครหลาย ๆ คนอาจจะกำลังอยากได้ยิน เมื่อประกอบเข้ากับเสียงการตีขันที่ดังขึ้นมาเป็นระยะ ๆ ก็ทำให้เราหลงรักห้องนี้มากจนลืมเวลาไปเลย และที่สำคัญกว่านั้นคือเราสามารถกอดต้นไม้ในห้องนี้ได้ด้วยนะ

‘ห้องเฝ้าดู’ ก็เป็นอีกหนึ่งไฮไลต์พลาดไม่ได้ เพราะท่ามกลางแสงสีฟ้าโทนเย็น ตรงกลางห้องยังมีสระบอลให้เราได้ลงไปนอนแช่นิ่ง ๆ เย็น ๆ หรือจะแหวกว่ายไปเรื่อย ๆ ก็ได้ (ขอแค่ไม่รบกวนคนอื่น) และบางที ในระหว่างที่ทุกคนว่ายอยู่ ก็อาจจะบังเอิญพบกับลูกบอลสีฟ้าลูกพิเศษ ที่อาจจะช่วยเยียวยาใจทุกคนแบบลับ ๆ อยู่ก็ได้

พอมาถึง ‘ห้องข้ามผ่าน’ ก็ให้ความรู้สึกตัดกับห้องเฝ้าดูมาก ๆ เพราะโทนสีของห้องนี้จะเป็นสีส้มชวนอุ่น คล้ายกับกำลังนั่งอยู่หน้ากองไฟ และกิจกรรมในห้องนี้ก็ละมุนใจสมกับแสงไฟอุ่น ๆ เช่นกัน เพราะเราจะได้ใส่หูฟังและนั่งฟังเรื่องราวของใครบางคน ที่มีความสุข ความทุกข์ ความเศร้า ไม่ต่างจากเราในตอนนี้ ราวกับกำลังนั่งอยู่หน้ากองไฟที่มีคนมากมายมาแชร์สิ่งที่อยู่ในใจ พร้อมบอกกับเรากลาย ๆ ว่า เราไม่ได้ตัวคนเดียวนะ เราไม่ได้ถูกทิ้ง และการมีความทุกข์ก็เป็นเรื่องปกติที่เราจะผ่านไปได้แน่นอน

‘ห้องตกผลึก’ คือบทสรุปของนิทรรศการนี้ และยังเป็นบทสรุปของตัวเราเองที่ได้ลองทำความรู้จักกับตัวเราใหม่อีกครั้งผ่านแต่ละห้องของนิทรรศการ ซึ่งสิ่งที่รอคอยทุกคนอยู่ในห้องนี้ ก็คือกระบะทรายและก้อนหิน ที่เปิดโอกาสให้เราได้เขียนสิ่งที่อยากเขียนลงไป และถ้าคุณเองก็อยากรู้แล้วเหมือนกันว่าตัวตนแบบไหนที่คุณจะได้เจอ ตัวตนแบบไหนที่คุณจะต้องเยียวยาใหม่และพากลับบ้าน ก็สามารถลองมาใช้เวลากับที่นี่สักพัก บางทีสิ่งที่คุณจะได้เขียนลงไปในก้อนหินและกระบะทราย อาจจะเป็นคำพูดง่าย ๆ ที่รอคอยให้คุณค้นพบมันอยู่ก็ได้นะ